آمدی گریه کنی شعر بخانی بـــروی

نامه ای خیس به دستم برسانی بــــــــروی

در سلام تو خداحافظی ات پیدا بـــود

قصدت این بود از اول که نمانی بــــروی

خاستی جاذبه ات را به رخ من بـــکشی

شاخه ی سیب دلم را بتکانی بــروی

جای این قهوه ی فنجان که به آن لب نــــــزدی

تلخ بود این که به جان لب برسانی بـــــروی

بس نبود اینهمه دیوانه ی ماهت بــــودم ؟

دلت آمد که مرا سر بدوانی بــــــروی؟

جرم من هیچ ندانستن از عشق تــــــــو بود

خاستی عین قضات همه /  دانــــی بروی

چشم آتش! مژه رگبار! دو ابرو مــــــــاشه !

باید این گونه نگاهی بچکانی بـــــروی

باشد این جان من این تو، بکشم راحتــــ باش

ولی ای کاش که این شعـــر بخانی بــروی

                   "شـــهراد میدری"